TAYYİ MEKÂN EYLEDİM… BİR PARÇACIK CAN İLE…
Bir kelime düşünün…
Kıymetli, değerli, sahip olmak için hayattan vazgeçirecek…
Gönüllerde yara dillerde dua dua istenecek…
En büyük yürek yangınım…
Şehadet…
Nedir bu şehadet? Derseniz ne kalem, ne kelam yeter anlatmaya…
Bir sevdadır Şehadet…
Düşünün ki yıllarca dillerde dolaşan, anlatılmak için çaba harcanan sevdaya kelam yetmemişken ve hâlâ da anlatılamamışken, şehadete kelam nasıl kâfi gelsin…
Şuan ne anlatsam bilirim ki kâfi olmaz…
Rabbimin müsaade ettiği kadar kalemden dökülenlerle anlatmaya çalışayım…
Sözlük manasıyla değil asıl manasıyla şehadet: “Allah yolunda, İslam uğrunda ölmektir.”
Peki, neden ölen kişiye şehit denir?
Çünkü ölen kişinin cennetlik oluşuna, rabbi katında yaşadığına şahitlik edilir…
Ayet-i Kerime’de de denildiği gibi: “Allah yolunda öldürülenlere ölüler demeyin. Çünkü onlar diridir fakat siz farkında değilsiniz.” (Bakara 2/154)
Ayette de anlaşılacağı üzere rabbim bizi onların huzur-u ilahide yaşadıklarına şahit tutuyor.
Peki, şehitlik nasıl olur? Şehadete nasıl erişilir?
Aslında bunu Rabbimizden başkası bilemez. Ama bu hususta kilit bir nokta var:“Rıza-i İlahi…”
Yani her ne olursa olsun tüm ömrü Allah yolunda tüketip bu yol üzere can vermek…
Örnek mi?
Sultan Alparslan, Fatih Sultan Mehmet, Yavuz Sultan Selim, Kanuni Sultan Süleyman, Sultan Abdülaziz, Sultan Abdülhamit ve daha niceleri…
Bu uğurda sadece can vermek değil, her şey ile Allah için mücadele etmek gerek…
Sezai Karakoç’unda dediği gibi “Şehadet kelimesi müminlerin manevi zırhıdır. Ona hiçbir tank nüfuz edemez.”
Aynen öyle de zırhımız üzerimizde olduğu müddetçe bizi bu davadan kimse döndüremez…
Şehadet veya şehitlik denilince genelde insanlarımızın aklına sadece polislerimiz ve askerlerimiz gelir. Aslında bu yanlış bir düşüncedir. Şehit olmak Allah yolunda mücadele eden herkesin yüreğinde var olan bir sevdadır. İnsanoğlu gerek siyasetiyle ve bu uğurda çektiği sıkıntıya rağmen dik durmasıyla, gerek gönülden dökülen ve yüreklere damla damla işleyen kelamlarıyla da İslam yolunda mücadele ederken can verdiğinde de şehit olur…
Çok vakit olmadı örnek isterseniz: “Muhammet Mursi derim. Nuri Pakdil derim.”
Demek istediğim şudur ki şehadet sadece can vermek değil…
Tüm hayatını sevdaya dâhil etmektir…
İşte burada dil bağlanır, düğümü çözülmez olur…
Şehadetin ne anlama geldiğini ifade etmek kolay ama şehadet ne derseniz orada bir şey söylemek çok zor işte…
Şehadet…
Damla damla biriken bir sevda…
Şehadet; dört yapraklı yonca gibidir aslında. Hani bir sürü yoncanın arasında arar durursun ve bulduğunda da o anın tüm hayatını değiştirmiş gibi mutlu eder ya seni.
İşte tamda öyle bir an düşünün…
Ve emin olun çoğumuz aramışızdır o dört yapraklı yoncayı…
Bir ümitle, bir heyecanla…
Ancak kimimiz ümidini kesip vazgeçti, kimi ise her yonca gördüğünde ümidinden vazgeçmeyip aramaya devam etti…
İşte tüm ömrü boyunca o aramaya devam edenler kazandı…
Bu arayışta, bu mücadelede kimi anne-babasını, kimi evladını-eşini, kimi ülkesini, kimi de tüm hayatını geride Allah’a emanet edip kavuştular kutlu müjdeye…
Ah! Şehadet…
Bilirsin ki yüreklerde kor gibi tutuşursun. Kimler senin için nelerden vazgeçti…
Aşkın için ne ömürler verildi…
Aşk beden eritici ve yaşlandırıcıdır denir…
Gözünün önünde bedenler eriyip gitti ve en son her şeyini sana teslim etti…
Merhale merhale yaklaştın en sonunda tayyi mekân eyledin.
Öyle bir tayyi mekân ki en sevgiliye komşu, en sevilene dost eyledin…
Ey! Şehadet…
Gönlümde yaram, dilimde duam olan.
Sen bizi bizden alıp bizi varılacak en güzele layık eyledin…
Ve son olarak Şems-i Tebrizi için aşk, benim için şehadet; “her şeyi senin için var ettim diyene, her şeyi senin için terk ettim diyebilmektir.”
Her şeyi terk edip Allah’a bu uğurda varanlardan olabilme duası ile… (Âmin)
Dinlemek isterseniz aşağıdaki ezgiyi sizin için bırakıyorum..
http://www.diyanetdergi.com/din-dusunce-yorum/item/1465-bir-sevda-isareti-sehadet
0 yorum