KABUL EDİLİŞ…

Geçenlerde bir fotoğraf çekildi kainatın merkezinde…. Kabe’de…

Öyle çok anlamı vardı ki… çeken mi çekilen mi olmak isterdim diye düşündüm ve temizlikçi olma pahasına çekilen kişi olmak isterdim dedim kendime…

Bir kabul edilişin fotoğrafıydı…

Özel oluşun…

Allah’ın verdiği değerin fotoğrafıydı adeta…

Bir kişi düşünün… dünyadaki bilmem kaç milyar insan arasından seçilmiş… hemde Allah tarafından…. Öyle bir seçilmişlik ki kainatın merkezi, kalp atışı durmuş, kimse huzura kabul edilmezken o kabul edilmiş… yeryüzünde hiçbir Müslüman Kabe’ye kabul edilmiş, Kabe ile başbaşa dua etmekte…

Saadet nedir deseler işte bu fotoğraf derdim. İçinde huzuru, pişmanlığı, yönelişi, özlemi, kabul edilişi, baş başalığı taşıyan güçlü bir fotoğraf…

Dursun Ali Tökel’in dizeleri ile sizi fotoğrafla başbaşa bırakacağım…

Bir ve tek başına,

İbadet yapsın diye,

Kabe’nin boşaltıldığı

Bu ‘özel kul’ kimdir ki?…

Evet bir kul, öyle özel ki uğruna kainatın merkezi kapatılmış… hem de Allah tarafından…