Yürüyorum caddeleri usulca…

Geçiyorum dünya hengamesinde durdurak bilmeyen duraklardan,

Otobüse, taksiye, dolmuşa binen inen bekleyen kim varsa gözlemliyorum.

Kimler bugün hangi nimetlerle rızıklandırıldı, düşünmeden edemiyorum.

Kafalarında hangi elem ve sevinçleri taşıyorlar, bunu insanların yüzlerinden anlamaya çalışıyorum.

Zihnime nüfuz eden bu düşüncelerden kurtulup asıl konuya dönüyorum.

Soruyorum kendime diğergamlık ne diye ama sonra zihnim yine dağılıyor, insanlar dağıtıyor dikkatimi.

Bu insanlardan kaçı diğergam kaçı insanlara gam bilemiyorum ama düşünüyorum.

Bunları düşünürken bilet alıp karşı durağa geçiyorum 5 dakika sonra 18 numara Metek TOKİ otobüsü geliyor ve biniyorum. En arka koltuğa cam kenarına geçip düşüncelere dalıyorum. Acaba düşüncelerime bir şarkı mı eşlik etse, diye geçiriyorum, kulaklığımı evde unuttuğumu fark ediyorum. Neyse diyerek dışarıyı seyre koyuluyorum ama içimde şoför umarım bir şarkı açar diye düşünüyorum o da olmuyor… neyse yola bakmaya devam ediyorum.

Yolculuk toplamda 20 dakika kadar sürüyor ve ben bu süreçte az çok ne yazacağımı taslak haline getiriyorum. İntenetten de çeşitli araştırmalar yaparak yazıma koyuluyorum. Engelleyemediğim bir Yazma duygusu ele geçiriyor beni, ben de teslim olup başlıyorum yazmaya

Ama bir dakika hangi konudaki diğergamlığı yazacaksın diyorum daha özel bir konu olmali ki zihnim dağılmamalı diyorum, kendime.

Beni en çok yaralayanı yazarsam eğer biliyorum ki bir nebze gönlüme şifa olacak. Sürüyorum kalemi yarama merhem niyetine şifa olsun inşallah.

”Diğergamlık; ‘başkalarının yararını da kendi yararını da gözetme’’ anlamına gelir, yani diğergamlık bencilliğin karşıtıdır” diyor Google amca.”

Ben de düşünüyorum dostluk üzerine bir diğergamlık örneği…

Sonra aklıma şu düşüyor:

Sonra aklım Oscar Wilde’ nin şu sözü düşüyor ansızın:’’ Dostun üzüntüsüne acı duyabilirsin, bu kolaydır. Ama dostun başarısına sempati duyabilmek, sağlam bir karakter gerektirir:’’

Bu sözü duyduğum an diyorum işte gerçek bir diğergamlık örneği; dostun başarısına da sevinebilmek.

Bana göre: Dostluk çok yüce bir makamdır ve kutsaldır. Bu kutsalı gözü gibi korumak gerekir. Zira bir sevgiyle rızıklandırılmak güzel ve yüce bir şeydir, manevi bir nimettir.

Sonra bakıyorum hayata, bunlar o kadar az ki içim burkuluyor.

Günümüzde bazı arkadaşlıklar ve dostluklar diğergamlık üzerine kurulu mu, bunu söylemek bazen güç olabiliyor.

Bazıları dostunun başarısına da sevinirken bazıları bunu yapamıyor.

Sonra şunu düşünüyorum:

‘’Peki nasıl diğergam olabiliriz?’’

Nasıl niyetimiz daha halis olabilir, bunu düşünüyorum. Rabbimin bir insana verdiği maddi ya da manevi rızıkları kıskanmak çok abes bir durum bence. Çünkü Rabbim ona o nimeti hangi niyetle ve hangi hikmetle verdi, bilmiyorsun.

Bazen bize verilenler de imtihan sebebi olabiliyor, varlıkla da imtihan ediliyoruz.

Bu yüzdendir ki;

En güzeli ve en doğrusu ise gıpta etmektir. Rabbim bana da nasip et hakkımda hayırlısı ise demektir.

ELİF GÜL