BİR İHTİMAL DAHA VAR, YAŞAMAK MI DERSİN?

Saadet Başaran tarafından 1 Eylül 20201 Eylül 2020 tarihinde yayınlandı

Kitabın adı: Nuh’un Kızı
Yazar: Mukadder Gemici
Sayfa sayısı: 112
Yayınevi: Dergâh Yayınları
Basım yılı: Ekim 2017

Ölmek kolay da bir ihtimal daha var: yaşamak. Ardınızda sarılacağınız bir anneniz, bisiklet sürmeyi öğretecek bir babanız, beraber büyüyeceğiniz kardeşiniz ya da eşiniz olmadığında yaşamak ihtimali menfi bir yol oluyor insanoğlu için.

Bir doktor olduğunuzu düşünün. Ancak modern bir hastanede, son teknoloji ameliyat aletlerinin hayalini kurmayın boşuna. Çünkü her an bomba düşme ihtimalinin olduğu harabe bir yerdesiniz. Sadece bir doktor arkadaşınız var, onu da kaybetmeden önce kısacık bir arkadaşlığınız olmuş. Eşiniz ve çocuklarınız var sizi bekleyen. Bir an önce gitmekle, arkadaki bir kamyon dolusu ölü mü yoksa yaralı mı bilmediğiniz insanlara yardım etmek arasındaki ince vicdan köprüsünün tam ortasındasınız. Sonra genç bir adam sizi vicdana doğru paçanızdan tutup çekiyor. Kendi yaralarını sarıp diğerlerinin yardımına koşmuş bu genç adam sizi bırakmamakta kararlı. Çok yaşamış insanların genç ölümleri karşısında ne hissedeceğinizi bilemiyorsunuz. İpince iplikten hayatla dayanıklı bir bağ kurmak ne kadar zor bu şehirde. Bir zamanlar güzelliği dillere destan olan bu şehirde, Halep’te. Doktor ne diyordu öyküde? Halep’te, yola savrulan moloz yığınının üstünde oturuyor olamazdı, akustiği mükemmel bir antik tiyatronun asırlık basamaklarında dinliyordu müziği. Hangi müziği? Gaipten duyduğu mu yoksa gerçekten bu şehri bırakmayan birinin kendi ölüm şarkısını çaldığı melodiyi mi, bilemiyoruz. Ailesiyle konuşuyor arada doktor. Hissettiği “bugün ne oldu biliyor musun?” sorusunun oluşturduğu acımtrak his. Sonra bir muhabir geliyor. Soru soruyor doktor Hasan’a. “Her gün bomba ve silah sesleri altında nasıl yaşıyorsunuz?”. Doktor muhabirden daha kaliteli olan sorusunu içinden haykırıyor. “Sen söyle, sen nasıl yaşıyorsun bunca insanın ölümünü seyrederken?” Savaş bitene kadar, ölmesi gerekenlerin tamamı ölene kadar kimsenin ses çıkarmayışı, anlatılabilir mi? Hüzün yüklü cümleler dizmiş yazarımız ama her zaman umudun ışığında olmak gerektiğinin mesajını da vermiş. Kurşun deliklerinin kapanacağına, akan kanın duracağına, Musa’nın Kızıldeniz’i yaracağına ve terk edilen Mekke’ye tekrar dönüleceğine dair hep bir umut yüklü kalbimiz. Goethe‘nin dediği gibi dünya hassas kalpler için cehennem olsa da, Nietzsche‘nin dediği gibi yaşamak için sebebi olan her zorlukla baş eder. Yaşama sebebimiz inancımız ve umudumuz.

Merhametle kalın sevgili okur.