Kağıdı ıslatırken gözyaşlarım,
Harfler silindi anne.
Göze dokunur,
Gönle dokunur,
Hatıralarım…
Yaşlarla
Ağrılarla…
Duvara yansıyan ışığa,
Dile gelen söze,
Göze gelen hüzne,
Elden gelmeyen şeylere,
Gem vurulamıyor
Anne.
Dünya ağrısı
Saplanıyor böğrüme
Her göz
Kendinde olmayana nazar edip
Bir ok atıyor yere düşsün diye.
Dünya ağrısı
Bir kez daha saplanıyor
Böğrüme anne
Her gönül kendine mukabil
Bir kalp arıyor sanıyordum
Eşlik etsin diye
Oysaki maksat şimdilerle boşluğu doldurmak
Olmuş anne.
Gözün ayrı
Gönlün ise apayrı
Bir nefsi var sanki
Gözü doyursan
Gönül yaygarayı koparıyor
Gönlü doyursan
Göz feryad-ı figan
Anlatabiliyor muyum anne.
Bir çırpıda gözlerimi açtığım
Bir çırpıda gözlerimi kapatacağım ve
Gönlümü düşürdüğüm
Dünya buysa anne
Şahit olsun o zaman
Canlı cansız tüm mahlukat
Bir de sen anne
Gözüm ve gönlüm
Orucunu tutacak
Dua ve şükürle dolacak
Söz anne.
Göz ve gönül şimdilerde
Açlık ağrısı çekiyormuş
Bende yaşarken öğrendim
Meğerse ahir zaman dedikleri buymuş.
Sen gözlerini
Gönlüne evlat ver
Gözlerin açlığını
Gönül gidersin, uslandırsın onu
Gönlün gözüne anne olsun
Kızım.
ELİF GÜL