Neyin yolculuğu bu, kimin yolculuğu? Sayılı nefesimiz olmasına rağmen hiç bitmeyecekmiş gibi gelen bu yolculuk. Bazen Hz. Musa gibi yorulup dinlendiğimiz bazense Hz. Muhammed gibi soluksuz devam eden bir yolculuk. Kimimiz öylesine yaşıyoruz kimimiz yolda olduğumuzun farkında bile değiliz.
Peki nereye bu yolculuğumuz? Hakk’a mı hakikate mi, cennete mi cehenneme mi? Herkesin şahsına münhasır bir istikameti var elbet. Doğru istikamet üzere ilerlemek isteyenlerin ilk refiki Rabbimizin tevfikini istemek olur. Hakk aşıklarının ne güzel duası vardır “Rabbim tevfikini Refik eyle, beni bana bırakma” demişlerdir. Yol boyunca bize ışık olması için Fahri Kâinat Efendimizi iyice anlayıp onun gibi yaşamaya gayret etmeliyiz. Bunları gevşek tuttuğumuz vakit istikametimizi unutturacak birçok engellerle karşılaşacağız. Dünyaya sıkı sıkıya sarılmak, dünyayı çok sevmek, şeytanın tuzaklarına düşmek ya da kanmak, nefsimizin peşine düşüp kölesi olmak gibi. Hak aşıkları neler söylemişler bakalım.
“Büyük düşmanımız nefs-i emmâre
Takmış kemendini cezbeder nâre
Cehd et ki bulasın sen sana çare
Ellerin aybını gözleme gardaş.”
Salih Baba (rah.)
Miskîn âdem oglanı nefse zebûn olmışdur
Hayvân cânâvâr gibi otlamaga kalmışdur
Hergiz ölümin sanmaz ölesi günin anmaz
Bu dünyâdan usanmaz gaflet ögin almışdur
Oglanlar ögüt almaz yigitler tevbe kılmaz
Kocalar tâ‘at kılmaz sarp rûzigâr olmışdur
Begler azdı yolından bilmez yoksul hâlinden
Çıkdı rahmet gölinden nefs göline talmışdur
Yûnus sözi ‘âlimden zinhâr olman zâlimden
Korka durun ölümden cümle togan ölmişdür
Yunus Emre
Dünyaya ne için geldiğimizi de şu mısralarla toparlayalım.
Dünyaya geldim gitmeye, ilm ile hilme yetmeye
Aşk ile ân seyretmeye, ben în ü ânı neylerem.
Erzurumlu İbrahim Hakkı Hz.
Ben gelmedim dâvâ için
Benim işim sevi için
Dostum evi gönüllerdir.
Gönüller yapmağa geldim
Yunus Emre
Anlaşılacağı üzere kısaca biz bu dünyaya Rabbimizin rızasını kazanmak ve Rabbimizden razı olmak için geldik .
Allah’ım bizi bize bırakma.
Amin.
Habibe AVCI