Objektifi tutan elin vicdanı var mıdır? Yoksa objektifi tutan el, hiçbir şeye müdahale etmeden izlemek için mi vardır? Bir fotoğraf makinesi merhametli olabilir mi? ”Kamera izleyiciye yöneltilmiş bir silahtır.” diyor Heidegger. Kameranın bir silah kadar etkileyici ve zorlayıcı etkisi olduğunu bu çağda oldukça yoğun müşahede ediyoruz. İnsanlar kamera karşısında hep Devamı…
Kendini oldum olası hiçbir yere ait hissetmeyen biri o. İçinin karanlık ve ürpertici dehlizlerinde dolanırken çoğu zaman yaşamayı unutan, dışarıdan sakin ama içindeki fırtınalardan konuşmaya, taşkınlık yapmaya mecali kalmamış biri. Sevmekten ve ait olmaya çalışmaktan başka hiçbir suçu olmayan lakin bunu yaparken de hep kendini unutan bir fedai. İçindeki tüm Devamı…
Güzel bir Anadolu köyünü ziyaret etmeden evvel orada çekeceğim harika fotoğrafları tahayyül ederken buldum kendimi. Tüm kareleri zihnimde canlandırdım. Sonra sadece hayali karelere dökmek kaldı. Aynı bir ressam gibi… Fotoğraf tuvali kadraj olan bir sanat. Fırça yerine gerçek görüntülerin, oranın, netliğin, ışığın kullanıldığı. Fotoğrafçı da başlı başına bir tahayyül insanı. Devamı…
Sanat insanın gönlünden çıkar ve başka bir insanın gönlüne girer. Her sanat dalı çokça duygunun yoğunluğu ile ortaya çıkar. Fotoğraf da öyle. Bir makine bir objektiften ibaret değildir elbette. Gönlümüze düşeni kadrajımdan yansıtırız görenlerin yüreğine. Her fotoğrafta aslında bir duygumuzu, bir fikrimizi paylaşırız. Ondandır ki görsel hikaye adı verilir oldu Devamı…
İstiğna… gönlün mutmain olması, yetinmesi, doyması…. Bizde ne az olan bir duygu… Fotoğraflar bizleri bazı anlara müstağni kılan araçlardır aslında. Bir anı defalarca yaşamak için fotoğraf çekeriz. O anın içindekiler kâfi geldiğinden belki… bazen de o ana sığamayacak kadar çok anlam içerdiğinden. Evde kaldığımız şu dönemde fotoğraf galerimizde daha çok Devamı…
Geçenlerde bir fotoğraf çekildi kainatın merkezinde…. Kabe’de… Öyle çok anlamı vardı ki… çeken mi çekilen mi olmak isterdim diye düşündüm ve temizlikçi olma pahasına çekilen kişi olmak isterdim dedim kendime… Bir kabul edilişin fotoğrafıydı… Özel oluşun… Allah’ın verdiği değerin fotoğrafıydı adeta… Bir kişi düşünün… dünyadaki bilmem kaç milyar insan arasından Devamı…
Sahi ne çok şeyimiz yarım kaldı… Sokakta yürümelerimiz mesela… Arkadaş toplantılarımız… Bitirilmemiş cümlelerimiz… Nokta koyulmamış vedalarımız kaldı… Gezeceğimiz yerler, izleyeceğimiz sinemalar yarım kaldı… Karşılıklı içilecek bir bardak çay, bir fincan kahve yarım kaldı… Bahar güneşi doğmazken üzerlerimizde, ne çok söz kaldı sinelerimizde… Namazlarımız kaldı cemaatle kılınacak, camilerde saflarımız yarım kaldı… Devamı…
Her hikaye kelimelerle anlatılamaz. Her duygu sözcüklere sığmaz. Bazı anlar yaşarız ki hiçbir dille anlatılamaz. Fotoğraf, dil ile anlatılamayan şeyleri saklar içine. Barındırdığı duygu bazen öyle yoğundur ki, ne görüyorsun deyince verecek cevap bile bulamayız. Fotoğraf da bir dildir aslında. Kelimelerin yetmediği anları gözlerle anlatanların sanatı… bakınca gören ve hissedenler Devamı…
Kaybolmak… Kaçmak… Uzaklaşmak… Yalnızlaşmak… Kalbimizin kırılınca yapmak istedikleridir aslında… Mesafeleri oluşturan kalplerdir. Kalp kırıklıkları ile inşa edilir duvarlar hayatımızda. Kalpler kırılınca gitmeye meyyal bir hal alır… Kaçmak, kaybolmak ve uzaklaşmak isterken kendimizi hapsettiğimiz anılar kavanozundan kurtulmaya çalışırız. Bir gün canımızı acıtacağını bilmeden, mutlu anların fotoğrafını çekeriz. Aradan yıllar geçsin de Devamı…
Deklanşöre basarken hayata ara verme hissi verir bana fotoğraf. En mutsuz anlarımda fotoğraf çekmek iyi hissettirir. Aslında bunun temel sebebi fotoğraf sanatının farklı açıdan bakmayı kazandırmasıdır insana. Herkesin gördüğü açının dışında başka bir açıdan bakınca etkileyici fotoğraf elde edilir. Bunun hayata yansımaları da elbette oluyor. Problemlere farklı şekilde bakmaya yardımcı Devamı…