Kağıdı ıslatırken gözyaşlarım,

Harfler silindi anne.

Göze dokunur,

Gönle dokunur,

Hatıralarım…

Yaşlarla

Ağrılarla…

Duvara yansıyan ışığa,

Dile gelen söze,

Göze gelen hüzne,

Elden gelmeyen şeylere,

Gem vurulamıyor

Anne.

Dünya ağrısı

Saplanıyor böğrüme

Her göz

Kendinde olmayana nazar edip

Bir ok atıyor yere düşsün diye.

Dünya ağrısı

Bir kez daha saplanıyor

Böğrüme anne

Her gönül kendine mukabil

Bir kalp arıyor sanıyordum

Eşlik etsin diye

Oysaki maksat şimdilerle boşluğu doldurmak

Olmuş anne.

Gözün ayrı

Gönlün ise apayrı

Bir nefsi var sanki

Gözü doyursan

Gönül yaygarayı koparıyor

Gönlü doyursan

Göz feryad-ı figan

Anlatabiliyor muyum anne.

Bir çırpıda gözlerimi açtığım

Bir çırpıda gözlerimi kapatacağım ve

Gönlümü düşürdüğüm

Dünya buysa anne

Şahit olsun o zaman

Canlı cansız tüm mahlukat

Bir de sen anne

Gözüm ve gönlüm

Orucunu tutacak

Dua ve şükürle dolacak

Söz anne.

Göz ve gönül şimdilerde

Açlık ağrısı çekiyormuş

Bende yaşarken öğrendim

Meğerse ahir zaman dedikleri buymuş.

Sen gözlerini

Gönlüne evlat ver

Gözlerin açlığını

Gönül gidersin, uslandırsın onu

Gönlün gözüne anne olsun

Kızım.

                                                                    ELİF GÜL