BİRAZ FOTOĞRAF, BİRAZ KAFA KARIŞIKLIĞI…

Ayşenur Kaplan tarafından 4 Mayıs 20204 Mayıs 2020 tarihinde yayınlandı

İstiğna… gönlün mutmain olması, yetinmesi, doyması….

Bizde ne az olan bir duygu…

Fotoğraflar bizleri bazı anlara müstağni kılan araçlardır aslında. Bir anı defalarca yaşamak için fotoğraf çekeriz. O anın içindekiler kâfi geldiğinden belki… bazen de o ana sığamayacak kadar çok anlam içerdiğinden.

Evde kaldığımız şu dönemde fotoğraf galerimizde daha çok gezer olduk, ya da sosyal medya arşivlerinde… geçmiş zamana olan özlemden, o zamanın içinde yaşadıklarımıza geri dönme isteğinden veya o zamanlardaki insanlara duyulan ihtiyaçtan… tüm bunlar bizi fotoğrafa müstağni kıldı… her ne kadar baktığımız bazı kareler içimizde bir yerlerde bazı duyguları sızlatsa da fotoğraflar bakmaktan, dalıp gitmekten kendimizi alamadığımız araçlar.

Şu dönemde şahsım adına anladım ki aslında böyle zor zamanlar için fotoğraf çekiyormuşum… veda ettiklerimiz, uzağımızda olan sevdiklerimiz bir fotoğrafla da olsa her an elimizin içinde olsun istiyormuşum.

Anı yaşamanın en güzel halidir fotoğraf aslında. Aksini düşünsek de… bir insan yaşadığı andan keyif almasa, ya da o anda yoğun bir duygu hissetmese fotoğraf çekmezdi. Tabi bu sanat için fotoğraf çekenler için geçerli. İnsan olarak sadece tüketiyoruz… sevdiklerimizi, onlarla yaşadığımız anları, seslerini, zamanımızı… oysa şimdi sadece fotoğraflarına bakarak yetiniyoruz bazı zamanların… hayallerimizi bile fotoğraflara bakarak yaşıyoruz sanki… hayatımızın her anında olduğu gibi şu karantina döneminde de fotoğraf yine velinimetimiz oldu… bir şeylerle yetinmek nasıl oluyormuş yaşayarak görüyoruz. Geç kalmış bir müstağni olma hali bu… her fotoğrafa dalıp gittiğimizde düşünelim, o zamanlar neden yoksun kalabileceğimi düşünmedim tüm bunlardan diye…. Germiş mutlulukları, makinemizle yakaladığımız anları tekrar yaşayarak yetindiğimiz şu günler geçince her ana daha kıymetli yaklaşmak ve her anımızdan müstağni olmak temennisiyle…