BİR FOTOĞRAF MİKTARI…

Ayşenur Kaplan tarafından tarihinde yayınlandı

Kaybolmak…

Kaçmak…

Uzaklaşmak…

Yalnızlaşmak…

Kalbimizin kırılınca yapmak istedikleridir aslında…

Mesafeleri oluşturan kalplerdir. Kalp kırıklıkları ile inşa edilir duvarlar hayatımızda. Kalpler kırılınca gitmeye meyyal bir hal alır… Kaçmak, kaybolmak ve uzaklaşmak isterken kendimizi hapsettiğimiz anılar kavanozundan kurtulmaya çalışırız. Bir gün canımızı acıtacağını bilmeden, mutlu anların fotoğrafını çekeriz. Aradan yıllar geçsin de bakınca o anıyı yeniden yaşayalım diye. Oysa öyle değildir. Aradan yıllar geçtikçe, zaman; o anlarla aramıza mesafeler oluşturdukça mutlu anlar da hüzne dönüşür. Bir zamanlar yüzümüzde çiçekler açtıran, bizi çocuklaştıran insanlarla aramıza giren manevi mesafeler fotoğraflarda yüzümüze vurur. Bir fotoğraf, bize kaybettiğimiz neşemizi, kaybettiğimiz dostlarımızı, sevgilerimizi, çocukluğumuzu anlatır bazen. O ana geri asla dönemeyeceğini bilmek hassas kalplerin ıstırabıdır.

Hayatımızda insanlarla aramıza giren mesafeler olur. Maddi mesafeler değildir bunlar. Çok daha zor olan manevi mesafelerin hatırlatıcısı fotoğraftır. Bir fotoğrafa baktığımızda ‘’keşke onunla tekrar tanışabilseydik’’ cümlesinin ıstırabı yakar yüreğimizi… keşke her şey başka türlü olsaydı… fotoğraf makinesini bazen pişmanlık makinesi olarak düşünürüm. Bizi pişman eden şeyler sergileyen bir alet… yüreğe özlem dolduğunda hüzün, araya mesafe girdiğinde pişmanlık ortaya çıkartan şey fotoğraf…

Fotoğraf sihirli bir sanattır. Anıları dönüştürür. Geçen zamanı hapseder kendinde. İnsanlarla ve kendimizle aramıza giren mesafeleri kalbimize hissettirir. Bazen de kaçmak isteyip kaçamayışlarımız da bir nefes olur bizlere. Bir manzara resminin içinde soluk alırız… ya da kar yağmış bir çam ormanında nefes olur bize. Gidemediğimiz yerlere 1 saniye bile bizi götüren şeydir fotoğraf. Böyle zamanlarda mesafeleri yok eden, bir anda olsa iyi hissettiren şeydir.

Fotoğraf, nasıl bakarsak öyle görülendir. Kırık bir kalple bakıldığında kocaman bir mesafe, özlemle bakıldığında vuslat, mutlulukla bakıldığında tebessümdür. Fotoğraf, mesafeleri kısaltan, manevi mesafeleri görünür kılan, duygularımıza göre şekil alan sihirli bir nesnedir.


0 yorum

Bir cevap yazın

Avatar yer tutucu

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.